Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera


Luis Barragan

 

Czas czytania: ~5 min


Prezentacja laureata nagrody Pritzkera w 1980 roku

 

1VtWwUi8VdkGCOUXTibQZbXb9onWxPWBaFihYc36S3Rxsyq3lTjHtNLszDln_l-2.jpg
Luis Barragan Luis Barragan (1902-1988), urodził się w Guadalajarze w Meksyku. Tam zdobył wykształcenie techniczne. Umiejętności architektoniczne przyswoił sobie sam. W latach dwudziestych odbył intensywne podróże po Francji i Hiszpanii, a później, w latach 30, mieszkał przez jakiś czas w Paryżu - uczęszczając na wykłady Le Corbusiera. W latach 50 podróżował z kolei po Maroku i Afryce Północnej. Te wyjazdy zaowocowały wprowadzeniem do jego twórczości wątków prymitywnej architektury Afryki Północnej. W latach 1927-1936 prowadził prywatne biuro projektowe w Guadalajarze, które następnie przeniósł do Mexico City, gdzie mieszkał do śmierci. Jego architektura jest uważana za minimalistyczną, choć widać w niej operowanie kolorem i fakturą materiału. Sam Barragan uważał się przede wszystkim za architekta krajobrazu - "Uważam, mówił, że architekci powinni raczej projektować ogrody, niż budynki - po to, żeby rozwijać w sobie wyczucie piękna, smak i skłonność do sztuk pięknych oraz innych wartości duchowych. Każde dzieło, które nie wyraża łagodności, jest błędem - dodawał". Był człowiekiem bardzo religijnym - dlatego jego prace określa się często jako mistyczne lub łagodne.
gJGTYSfhMbfJEgQNnUHKvnd55A06fYRDm6SCw94bcL9i1frY9xFBD5PxmzQD_1-2.jpg
Jury Luis Barragan stworzył zadziwiającej piękności ogrody, place, fontanny - metafizyczne miejsca pozwalające na medytację i doświadczenie uczucia wspólnoty. Jego prace przepojone są stoicką akceptacją samotności jako przeznaczenia człowieka. Ta samotność ma kosmiczną skalę. Meksyk stał się chwilową przystanią, na którą zgodził się z miłością. Ku chwale swego ziemskiego domu przyozdobił go ogrodami, w których człowiek może pogodzić się z sobą samym, i kaplicami, w których mogą być odpuszczone namiętności i pragnienia, a wzmocniona wiara. Ogród jest symbolem Początku, kaplica - symbolem Końca. Dla Barragana architektura jest formą, którą człowiek nadaje swemu życiu pomiędzy tymi ekstremami.
WlFIBqx5wbBtRBg2bAx3iEW0TmZzfORSNPTzgPuymbnNDSRTTUi58CFuQEhb_2-2.jpg
Luis Barragan Jestem tylko symbolem tych wszystkich, których porusza piękno. Niepokoi mnie fakt, że z tekstów poświęconych architekturze zniknęły słowa: Piękno, Inspiracja, Magia, Zachwyt, Oczarowanie. To one były dla mnie zawsze natchnieniem. Nie można zrozumieć sztuki i historii bez odwołania się do religijności i mitów, które prowadzą nas do samej istoty fenomenu artystycznego. Bez poszukiwania Boga nasza planeta byłaby smutnym zbiorowiskiem brzydoty. ,,Sztuką wszystkich czasów i wszystkich ludów rządzi irracjonalna logika mitu", powiedział mi pewnego dnia mój przyjaciel Edmund O'Gorman i uznałem te słowa za własne. Nieprzezwyciężone trudności, z jakimi borykali się zawsze filozofowie chcąc zdefiniować pojęcie piękna, dowodzą, że tkwi w nim niezwykła tajemnica. Piękno przemawia jak wyrocznia, a człowiek zawsze zwracał uwagę na to przesłanie. W moich ogrodach, w moich domach starałem się uzyskać delikatne brzmienie ciszy, w moich fontannach - cichy śpiew. Tylko w intymnym związku z samotnością człowiek może odnaleźć samego siebie. Moja architektura nie jest dla tych, którzy się jej boją lub przed nią uciekają. Wierzę, że dzieło sztuki osiąga doskonałość, gdy przynosi cichą radość i spokój. Pewność śmierci jest źródłem działania i życia, zaś dzięki elementowi religijności, zawartemu w dziele sztuki, życie triumfuje nad śmiercią. W ogrodzie architekt zaprasza do współpracy Królestwo Przyrody. W pięknym ogrodzie stale obecna jest przyroda, sprowadzona do skali człowieka, a tym samym przekształcona w najlepsze schronienie przed agresją współczesnego świata. Moja architektura jest autobiograficzna. We wszystkim, czego dokonałem, pobrzmiewa echo rancza mojego ojca, gdzie spędziłem lata dzieciństwa i młodości. W moich pracach zawsze starałem się wnieść do współczesnego świata magię tamtych lat. Źródłem inspiracji była dla mnie architektura meksykańskiej prowincji, pobielane wapnem ściany, spokój dziedzińców i ogrodów, kolory ulic i skromne dostojeństwo placów obramowanych podcieniami portali. Jako katolik zwiedzałem opustoszałe dziś monumentalne klasztory, które odziedziczyliśmy po naszych przodkach. Byłem głęboko wzruszony spokojem, którego doświadczałem przemierzając te dziś porzucone korytarze, cele i samotne patia. Tak bardzo chciałem, aby w moich pracach pojawił się ślad tych przeżyć. Podstawową umiejętnością architekta jest sztuka patrzenia, takiego patrzenia, aby wizja nie została przygnieciona racjonalną analizą. Nostalgia jest poetycką świadomością naszej osobistej przeszłości, ponieważ zaś własna przeszłość jest dla artysty głównym źródłem jego twórczego potencjału, architekt powinien wsłuchiwać się i podążać za tymi nostalgicznymi wspomnieniami. Dzięki nim jest bowiem zdolny wypełnić pięknem pustkę, jaką zawiera każde dzieło architektoniczne spełniające wyłącznie wymogi funkcjonalne. Niektóre realizacje: 1928 Dom Efraín González Luna, Guadalajara, Meksyk 1929 Dom Gustavo R. Christo, Guadalajara, Meksyk Dom Ildefonso Franko, Guadalajara, Meksyk 1939 Budynek dla czterech malarzy,Ciudad de México-Colonia Cuauhtémoc, Meksyk 1940 Arturo Figueroa Uriza House 1, Ciudad de México-Colonia San Rafael, Meksyk Arturo Figueroa Uriza House 2,Ciudad de México-Colonia San Rafael, Meksyk Arturo Figueroa Uriza House 3,Ciudad de México-Colonia San Rafael, Meksyk Ortega House,Ciudad de México-Colonia Tacubaya, Meksyk 1944 Trzy prywatne ogrody, Ciudad de México-Colonia San Angel, Meksyk 1945 Parque Residencial Jardines del Pedregal de San Angel, Ciudad de México-Colonia San Angel, Meksyk 1947 Dom architektów, Ciudad de México-Colonia Tacubaya, Meksyk 1948 Dwa domy przy Avenida de las Fuentes 10/12, Ciudad de México-Colonia Pedregal de San Angel, Meksyk 1950 Dom przy Avenida de las Fuentes 130, Ciudad de México-Colonia Pedregal de San Angel, Meksyk Dom przy Avenida de las Fuentes 140Ciudad de México-Colonia Pedregal de San Angel, Meksyk 1952 Dom José Arriola Adame, Guadalajara, Meksyk Kaplica Capuchinas Sacramentarias del Purísimo Corazón de Maria, Ciudad de México-Colonia Tlalpan, Meksyk 1955 Dom Antonio Gálvez, Ciudad de México-Colonia San Angel, Meksyk Kaplica, Guadalajara, Meksyk 1957 Pomnik przy Queretaro Highway, plac Torres de Satélite, Ciudad de México, Meksyk 1958 Las Arboledas, Las Arboledas, Meksyk 1964 Fuente de los Amantes, Los Clubes, Meksyk 1967 Stadnina 'San Cristobal', Los Clubes, Meksyk 1976 Dom Francisco Gilardi, Ciudad de México-Colonia San Miguel, Chapultepec, Meksyk
2Ous9o4bpdcewWflBjJudiLJGWF5p7wkVyjrdyFXhnQzEVGfW7u2OzZICWPp_3-2.jpg
Zdjęciach realizacji od góry: Chapel for Capuchinas Sacramentarias Tlalpan, Meksyk Luis Barragan House Tacubaya, Mexico City San Cristobal Stable Las Clubes, Mexico City

Podepnij swój artykuł

Podoba Ci się nasza działalność ? Postaw kawę dla Grupy Sztuka Architektury!
Postaw mi kawę na buycoffee.to

tagi

Nagroda Architektoniczna Prezydenta m.st. Warszawy vol. 10 - wyniki konkursu architektonicznego
Nagroda Architektoniczna Prezydenta m.st. Warszawy vol. 10 - wyniki konkursu architektonicznego

To była jubileuszowa, dziesiąta edycja konkursu o Nagrodę Architektoniczną Prezydenta m. st. Warszaw ...

Budowa Kulturoteki coraz bliżej
Budowa Kulturoteki coraz bliżej

W warszawskiej dzielnicy Wesoła być może już niedługo powstanie wyczekany budynek łączący bibliotekę ...

E-konferencja Skorupa budynku: dachy, fasady, drewno i prefabrykacja w architekturze.
E-konferencja Skorupa budynku: dachy, fasady, drewno i prefabrykacja w architekturze.

Regulacyjne i technologiczne zmiany w zakresie metod wznoszenia budynków doprowadziły w ostatnich la ...

KOMENTARZE
Komentarze
Brak komentarzy
Zaloguj się, aby dodać komentarz

Nagroda Pritzkera
ZOBACZ TAKŻE

PRACA:
Zatrudnię
  • Zatrudnię

Nie przegap okazji!!!

zapisz się do naszego newslettera