Opera po ludzku

12 kwietnia minie rok od otwarcia Opery Narodowej w Oslo. Zaprojektowany przez Snøhettę budynek zrobił w tym czasie spektakularną wręcz karierę, zdobywając uznanie na całym świecie i trafiając do ścisłego finału konkursu o nagrodę Miesa van der Rohe. Konkurs na projekt gmachu Opery Narodowej i Baletu został rozstrzygnięty w 2000 r. Podejmując decyzję o budowie siedziby tej instytucji, rząd norweski liczył na stworzenie nowego symbolu kraju oraz zwrócenie uwagi na młodą i mało na świecie znaną tamtejszą operę i balet. Obiekt miał być także początkiem regeneracji dawnych terenów portowych na półwyspie Bjørvika i przekształcania ich w dzielnicę kultury i sztuki. Oprócz kolejnych budynków instytucji kulturalnych mają tu również powstać biurowce i domy mieszkalne. W 2010 r. ruchliwa arteria biegnąca za budynkiem opery zostanie przeniesiona do tunelu pod fiordem, dopełniając transformacji tego terenu w przyjazną przestrzeń miejską. Opera jest największym, najnowocześniejszym i najbardziej rozpoznawalnym budynkiem teatralnym w Norwegii. Projektanci uznali, że świątynia sztuki powinna działać jak samowystarczalna, racjonalnie zorganizowana fabryka. Powinna być elastyczna i funkcjonalna, pozbawiona architektonicznego efekciarstwa, a jednocześnie monumentalna. Monumentalność ta nie wynika z wertykalności czy przepychu, ale tkwi w prostocie i horyzontalnej kompozycji budynku. U źródeł takiej formy leży koncepcja obiektu jako ucieleśnienia idei jedności, demokracji i wspólnej własności, a także chęć stworzenia atrakcyjnej przestrzeni publicznej. Kompozycja budynku bazuje na trzech podstawowych elementach – „falującej ścianie” otaczającej główną salę teatralną wewnątrz budynku, „fabryce”, czyli części mieszczącej zaplecze techniczne i „dywanie”, który jest przestrzenią publiczną na dachu opery. Każdemu z nich przypisany jest inny rodzaj materiału – odpowiednio drewno, metal i kamień. Uzupełnia je czwarty – szkło, które umożliwiło otwarcie budynku i pokazanie tego, co dzieje się „pod dywanem”. Do pokrycia dachu budynku i prowadzącej na niego rampy użyto białego włoskiego marmuru La Facciata. Sprawia on, że gmach opery odznacza się prostą elegancją i lśni w słońcu jak potężna góra lodowa. Układając marmurowe puzzle, wykorzystano różnej wielkości i grubości kamienne bloki, w efekcie czego na powierzchni kamiennej posadzki powstały niewielkie uskoki i progi, przywodzące na myśl nachodzące na siebie tafle lodu. Zastosowana na części elewacji aluminiowa okładzina, wykonana z paneli, jakie często pojawiają się na elewacjach fabryk i warsztatów, ma sprawić, że obiekt będzie trwały i solidny. Jednak i tu widać artystyczną inwencję – proste elementy zostały jednocześnie potraktowane jako dekoracja. Ich gładką powierzchnię pokrywa nawiązujący do tradycyjnych technik tkackich wzór utworzony z wypukłych i wklęsłych form. Dzięki takiemu rozwiązaniu, wygląd elewacji zmienia się wraz ze zmianą kąta patrzenia oraz intensywności i barwy światła. Na południe, zachód i północ budynek otwiera się wysokimi, szklanymi elewacjami foyer. Zapewniają one dostęp naturalnego światła, a także pozwalają przechodniom zaglądać do środka budynku. Kiedy zapada noc, opera zmienia swoje oblicze. Szklane ściany przestają być widoczne, a fasadą budynku staje się podświetlona, wewnętrzna ściana foyer. Korzystająca wcześniej z dziennego światła opera „oddaje” je teraz otoczeniu, występując w roli potężnej latarni. Wygięta ściana, będąca głównym elementem foyer, kryje za sobą główną salę teatralną. Pokryta jest okładziną z małych, dębowych listew o zróżnicowanych kształtach i ułożonych na różnych płaszczyznach. Ich nieregularny, pozornie przypadkowy układ tworzy fakturę kojarzącą się z korą drzewa i nadaje ścianie dynamiczny, zmienny wygląd. Służy też akustycznemu wytłumieniu holu. Wszystkie cztery materiały łączą się w wewnętrznym, niezadaszonym dziedzińcu opery, który otaczają szklane, drewniane i aluminiowe elewacje. W przyszłości atrium to ma się stać ogrodem pełnym bujnej roślinności. W głównej sali teatralnej dominującym materiałem jest drewno dębowe. Pokrywa ono podłogi, ściany, sufit oraz fronty balustrad balkonów. Pojawiło się tam z kilku powodów – ze względu na swoją trwałość, łatwość formowania i walory wizualne, a także dlatego, że jest ulubionym materiałem akustyków. Drewno zostało zabarwione amoniakiem, który nadał mu ciemny kolor nie tylko na powierzchni, ale na całej grubości. Było to niezwykle ważne, ponieważ drewniane elementy były kształtowane, docinane i dopasowywane na miejscu. Proces barwienia drewna miał miejsce w Polsce. Wykonanie balkonów, ze względu na duży stopień trudności, powierzono norweskim szkutnikom. Widownia głównej sali teatralnej mieści 1370 widzów i ma tradycyjną dla operowych audytoriów formę podkowy. Kształt ten uznano za najlepszy, by zapewnić stosunkowo niewielki dystans między widownią a aktorami, dobrą widoczność z każdego miejsca i, przede wszystkim, doskonałą akustykę. Niezwykle ważnym elementem sali teatralnej jest żyrandol w formie owalnego plafonu. Ma on szerokość 8,5 metra, długość 7 metrów i jest zrobiony z ręcznie ciętych szklanych kryształów oraz diod LED. Z jednej strony – jest on głównym źródłem oświetlenia widowni, z drugiej – ekranem akustycznym, rozpraszającym dźwięk i odbijającym go w stronę publiczności. I w końcu – tworzy wizualne zamknięcie sali oraz odwraca wzrok od znajdujących się nad nią przestrzeni technicznych i elementów konstrukcji. Pierwszy w dziejach Norwegii gmach Opery Narodowej musiał być wyjątkowy. I taki jest. Wysmakowana i prosta architektura idzie w parze z najnowocześniejszymi rozwiązaniami technicznymi, doskonałą akustyką i imponującym pod względem rozmiarów zapleczem technicznym i salami prób. By budynek był dopracowany pod każdym względem, podczas pracy nad nim Snøhetta współpracowała z wieloma artystami – przy projektowaniu dachu opery byli to Kristian Blystad, Kalle Grude i Jorunn Cannes, elementy aluminiowej okładziny zaprojektowały Astrid Løvaas i Kirsten Wagle, okładzinę ażurowej ściany w foyer – Olafur Eliasson, a kurtynę w głównej sali teatralnej – amerykańska artystka Pae White. Daniela Szymczak

Brałeś udział w projekcie? Opowiedz nam swoją historię.

Podoba Ci się nasza działalność ? Postaw kawę dla Grupy Sztuka Architektury!

tagi

Architekt
ITO Asystent Architekta - Sopot
Warsztat Architektury Pracowni... Junior Architekt - kierownik p...
JUNIOR Analityk/Kontroler fina... Asystent Architekta
PRAZA architekci ASYSTENT ARCHITEKTA
Architekt Piotr Jański ZOBACZ WSZYSTKIE

Inwentaryzacje architektoniczo...
Szukam praktyk/ pracy
Szukam stażu sierpień- stycze...
Arquitecto
Szukam zleceń - rysunki wykona...
ZOBACZ WSZYSTKIE

Nie przegap okazji!!!

zapisz się do naszego newslettera

Region Dolnośląskie Kujawsko-pomorskie Lubelskie Lubuskie Łódzkie Małopolskie Mazowieckie Opolskie Podkarpackie Podlaskie Pomorskie Śląskie Świętokrzyskie Warmińsko-mazurskie Wielkopolskie Zachodniopomorskie

Status zawodowy Inny Student Architekt Urzędnik Producent materiałów

Akceptuję regulamin

25 maja 2018 roku zaczęło obowiązywać Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (określane jako „RODO”, „ORODO”, „GDPR” lub „Ogólne Rozporządzenie o Ochronie Danych”). W związku z tym chcielibyśmy poinformować Cię o przetwarzaniu Twoich danych oraz zasadach, na jakich będzie się to odbywało po dniu 25 maja 2018 roku. Poniżej znajdziesz podstawowe informacje na ten temat. O jakich danych mówimy? Chodzi o dane osobowe, które są zbierane w ramach korzystania przez Ciebie z naszych usług, w tym stron internetowych, serwisów i innych funkcjonalności udostępnianych przez Grupę Sztuka Architektury, w tym zapisywane w plikach cookies, w formularzach kontaktowych, które są instalowane na naszych stronach przez nas oraz naszych Zaufanych Partnerów, tj. firmę Royalad oraz firmę Gemius Polska. Każdemu przysługuje prawo: • Prawo dostępu do danych - prawo do zażądania kopii posiadanych przez nas informacji; • Prawo do sprostowania - prawo do poprawiania nieprawidłowych lub niekompletnych danych, które są w naszym posiadaniu; • Prawo do bycia zapomnianym - w pewnych okolicznościach można złożyć wniosek o usunięcie przechowywanych przez nas danych; • Prawo do ograniczenia przetwarzania - w przypadku spełnienia określonych warunków prawo do ograniczenia przetwarzania danych; • Prawo do przenoszenia - prawo do przekazania danych, będących w naszym posiadaniu do innej organizacji; • Prawo do sprzeciwu - prawo sprzeciwiania się niektórym rodzajom przetwarzania, takim jak na przykład marketing bezpośredni; • Prawo do wniesienia skargi do organu nadzorczego, tj. Prezesa Urzędu ds. ochrony danych osobowych. Dane w każdym przypadku podawane są dobrowolnie. W przypadku chęci wycofania zgody na przetwarzanie danych lub wniesienia sprzeciwu, dane, tj. wyłącznie imię i nazwisko, adres e - mail, numer telefonu będą nam także potrzebne, abyśmy mogli precyzyjnie ustalić czyje dane będziemy obowiązani usunąć. Nie będziemy jednak prosić o więcej danych niż podczas ich pobierania. W tym zakresie także dane podawane są dobrowolnie, jednakże ich niepodanie uniemożliwi nam spełnienie prośby, jeżeli nie będziemy w stanie poprawnie zweryfikować tożsamości.

Wyrażam zgodę na zamieszczenie moich danych w bazie KLAXON w celach marketingowych zgodnie z ustawą z dnia 29.08.1997 r. o ochronie danych osobowych, Dz. U. Nr 133, poz. 833. Zgadzam się na otrzymywanie informacji o charakterze handlowym zarówno ww Spółki jak i podmiotów współpracujących.

Wyrażam zgodę na zamieszczenie moich danych osobowych w bazie KLAXON i wykorzystywanie ich w celach marketingowych w Spółki zgodnie z ustawą z dn. 29.08.1997 r. o ochronie danych osobowych, Dz. U. Nr 133, poz. 833.

ZAPISZ MNIE