Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera


Sztuka w świątyni konsumpcji

 

Czas czytania: ~3 min


CQPxqviUUtw54U73u9RaMGCalzqhEwQZ67iWfmYLpzT53vBHC64CxvNKMjHV_ms2-4.jpg
Sztuka i komercja od dawna przenikają się w takim stopniu, że często trudno wskazać, gdzie kończy się jedna a zaczyna druga. Mimo to, pomysł stworzenia muzeum na terenie centrum handlowego budził (i do dziś budzi) wiele kontrowersji. A jednak został zrealizowany i w listopadzie ubiegłego roku ms², czyli nowy oddział łódzkiego Muzeum Sztuki, otworzyło swe podwoje. Starania Muzeum o nowy obiekt, w którym można będzie prezentować bogate zbiory sztuki współczesnej, trwały wiele lat. Już w latach 70-tych został rozstrzygnięty konkurs na projekt przeznaczonego do tego celu nowoczesnego budynku, który miał powstać w parku na Zdrowiu. Jednak z powodu cięć budżetowych nie udało się zrealizować zwycięskiej koncepcji Jana Fiszera i Muzeum pozostało bez nowego gmachu na ponad 30 lat. Większość dzieł z tworzonej od 1929 roku kolekcji, której trzon stanowi Międzynarodowa Kolekcja Sztuki Nowoczesnej założona przez artystów i poetów z awangardowej grupy a.r. – Władysława Strzemińskiego, Katarzynę Kobro, Henryka Stażewskiego oraz Jana Brzękowskiego i Juliana Przybosia, zalegała w magazynach. W końcu ogłoszono kolejny konkurs i jesienią 2006 r. rozpoczęły się prace nad nowym gmachem muzealnym. Ms² znajduje się na terenie największego łódzkiego centrum rozrywkowo-handlowego, czyli Manufaktury. Na jego potrzeby zaadaptowano dawny budynek tzw. tkalni wysokiej – jeden z kilkunastu obiektów tworzących kompleks fabryczny, zbudowany w drugiej połowie XIX wieku przez Izraela Poznańskiego. Autorem projektu tkalni był Hilary Majewski, a koncepcję jej przebudowy stworzyły Pracownia Architektoniczna Ferdzynowie i biuro projektowe Jerzego Lutomskiego. Do współpracy zaproszono również artystów: Jarosława Kozakiewicza i Mirosława Bałkę oraz młodych łódzkich architektów ze studia Tamizo – Aleksandrę Zdziechowską i Mateusza Stolarskiego. Dawna tkalnia wpisana jest do rejestru zabytków i podlega ochronie konserwatorskiej. Zachowana więc została czterokondygnacyjna, prosta bryła budynku i elewacje z czerwonej cegły. Niezmieniony pozostał również pierwotny układ konstrukcyjny budynku, czyli fundamenty, ściany nośne, stropy, słupy, sklepienia i stalowe klatki schodowe. Zamiarem architektów było racjonalne połączenie przeszłości z przyszłością i maksymalna funkcjonalność muzeum. Zgodnie z oczekiwaniami dyrekcji Muzeum Sztuki, maksymalnie wykorzystano przestrzeń dla potrzeb ekspozycji – powierzchnia wystawiennicza to 3,6 tysiąca m², co stanowi ponad połowę powierzchni użytkowej budynku. Wystawy stałe, prezentujące kolekcję sztuki XX i XXI wieku, rozmieszczone zostały na trzech kondygnacjach i zajmują trzy razy więcej miejsca niż w starym gmachu. Na parterze znajduje się sala przeznaczona na wystawy czasowe, a także księgarnia i kubik mieszczący szatnię połączoną z punktem informacyjnym, zaprojektowany przez Tamizo (stworzyli oni również meble ekspozycyjne dla prac Warsztatu Formy Filmowej). Na pierwszym piętrze umieszczono kawiarnię i salę multimedialną. W nowym gmachu funkcjonują także sale przeznaczone na zajęcia edukacyjne, spotkania z artystami i działania performance. Pomieszczenia administracyjne, techniczno-socjalne, pokoje ochrony i magazyny znajdują się w zachodniej części budynku. Zastane klatki schodowe służą obsłudze techniczno-administracyjnej budynku i pełnią funkcję ewakuacyjną. Zwiedzający korzystają z nowego ciągu komunikacyjnego, łączącego wszystkie poziomy ekspozycji. Budynek jest w całości dostosowany do potrzeb osób niepełnosprawnych. Do ms² prowadzą dwa wejścia. Przy głównym, północnym, od strony tzw. rynku Manufaktury, znajduje się monumentalna realizacja Jarosława Kozakiewicza. Potężne, stalowe „Drzwi do muzeum” oparte o fasadę budynku, powtarzają kształt ślepych arkad z elewacji budynku. Drugie wejście – południowe – prowadzi przez kładkę od strony ul. Ogrodowej. Na tej elewacji pojawił się neon zaprojektowany przez Mirosława Bałkę, bazujący na założeniach alfabetu Władysława Strzemińskiego. Identyfikację wizualną muzeum stworzył Jakub Stępień „Hakobo” – grafik i projektant. Realizacja projektu trwała w latach 2006-2008 i kosztowała około 55 milionów zł.
eHLrwI7OiTYB5DQTmJgynbv1Wut9jAuUcHWOvScMH1Bj93ZXPopaNp94JiV1_ms2.jpg
LgZQgAXCJxT36mPKl9GLucr0VR0qmiWXSEZQHzDBj6TS9phDTpY0luXyvlpJ_ms2-2.jpg
w1OzYsxbr1A64sy1cKGuCommScM01BOPVQ9K6NsWXeVwuKfqqy5Fu6GLxWBv_ms2-3.jpg
a6pb0QXrXneIeRLovdAjNeREMjVe8lt6qC2LIswt3JHlDhW7aNI3cazsMHRv_ms2-5.jpg

Brałeś udział w projekcie? Opowiedz nam swoją historię.

Podoba Ci się nasza działalność ? Postaw kawę dla Grupy Sztuka Architektury!
Postaw mi kawę na buycoffee.to

tagi

Urodziny Szybu Krystyna
Urodziny Szybu Krystyna

Budowa wieży wyciągowej szybu Kaiser Wilhelm II na terenie kopalni węgla kamiennego Hohenzollern zak ...

Kultura w kasynie
Kultura w kasynie

Kasyno Kultury, placówka kulturalna działająca w Kwidzynie od końca 2023 roku mieści się w budynku o ...

E-konferencja Skorupa budynku: dachy, fasady, drewno i prefabrykacja w architekturze.
E-konferencja Skorupa budynku: dachy, fasady, drewno i prefabrykacja w architekturze.

Regulacyjne i technologiczne zmiany w zakresie metod wznoszenia budynków doprowadziły w ostatnich la ...

KOMENTARZE
Komentarze
Brak komentarzy
Zaloguj się, aby dodać komentarz

Kubatura
ZOBACZ TAKŻE

PRACA:
Zatrudnię
  • Zatrudnię

Nie przegap okazji!!!

zapisz się do naszego newslettera